ബോംബെ മാർച്ച് 12

1993 മാർച്ച് മാസം 12 തിയതി ഉച്ച നേരം. സമയം 12.30 നോടടുക്കുന്നു. മുംബൈയിലെ ഒരു തിരക്കേറിയ തെരുവിൽ ഒരു സ്കൂട്ടറിൽ വന്നിറങ്ങുന്ന ഷാജഹാൻ. മദ്രാസിൽ സിനിമയുടെ പൂജയിൽ ഏർപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സനാതനൻ ഭട്ട്. അങ്ങ് കേരളത്തിൽ ആലപ്പുഴയിൽ നിസ്കാരം നടത്തി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഷാജഹാന്റെ പെങ്ങൾ ആബിത. സ്കൂട്ടർ പാർക്ക് ചെയ്ത് വഴിയരികിലെ ചെരുപ്പു കുത്തിയോട് കുശലം പറഞ്ഞ് നടന്നു നീങ്ങുന്ന ഷാജഹാൻ. കൃത്യം 12.30നു ഷാജഹാന്റെ സ്കൂട്ടറിൽ വെച്ച ബോംബ് പൊട്ടുന്നു. ബോംബെ നഗരത്തെ നടുക്കിയ 13 സ്ഫോടനങ്ങളിൽ ഒന്ന് നടന്നത് ഇവിടെയായിരുന്നു. അതേ സമയം എന്തോ അത്യാഹിതം നടന്നുവെന്ന തോന്നലിൽ മദിരാശിയിൽ സനാതനൻ ഭട്ടും ആലപ്പുഴയിൽ ആബിതയും പരിഭ്രാന്തരാകുന്നു. .

ഷാജഹാൻ എങ്ങനെ തീവ്രവാദിയായി? സനാതനൻ ഭട്ടിനും ഷാജഹാനും തമ്മിലെന്താണു ബന്ധം എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചോദ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം ഉള്ള ഉത്തരം ബാബു ജനാർദനൻ തിരകഥയെഴുതി സംവിധാനം ചെയ്ത ബോംബെ മാർച്ച് 12 ലൂടെ പറയുന്നു. ഷാജഹാനായി അഭിനയിച്ചിരിക്കുന്നത് പുതുമുഖ നടനായ ഉണ്ണി മുകുന്ദ് ആണു. സനാതനൻ ഭട്ട് ആയി മമ്മൂട്ടിയും ആബിതയായി റോമയും വേഷമിടുന്നു.

വളരെ ത്രില്ലിംഗ് ആയിട്ടുള്ള കഥ. അവസാന നിമിഷം വരെ സസ്പെൻസിൽ പൊതിഞ്ഞ അവതരണ ശൈലി. സനാതൻ ഭട്ടും സമീറുമായി മമ്മൂട്ടി എന്ന നടന്റെ ഉജ്ജ്വല ഭാവാഭിനപ്രകടനം. ഇതൊക്കെയുണ്ടായിട്ടും ഈ ചിത്രം പ്രേക്ഷകപ്രീതി നേടുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ടു. അതെന്തു കൊണ്ടാണു എന്ന ചോദ്യത്തിനു നല്ല സിനിമകൾ മലയാള സിനിമ പ്രേക്ഷകർ അംഗീകരിക്കില്ല, നമ്മുടെ പ്രേക്ഷകരുടെ ആസ്വാദന നിലവാരം താഴ്ന്നു വരുന്നു എന്നൊക്കെ ന്യായങ്ങൾ പറയാമെങ്കിലും ചില കാര്യങ്ങൾ തുറന്നു പറയാതെ വയ്യ.

സിനിമ എടുക്കുന്നത് പ്രേക്ഷകർ കാണാൻ വേണ്ടിയാണെങ്കിൽ ഇത്തരമൊരു സിനിമ എടുക്കുന്നതിനു മുൻപ് പ്രേക്ഷകരുടെ ഇന്നത്തെ ആസ്വാദന രീതി എന്തു തരത്തിലുള്ളതാണു എന്ന് കൂടി ചിന്തിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണു. അതല്ല ഒരു പരീക്ഷണ ചിത്രം എന്ന നിലയിൽ ആണു സിനിമയൊരുക്കുന്നതെങ്കിൽ അങ്ങനെയുള്ള ഒരു പബ്ലിസിറ്റി ആയിരിക്കണം ചിത്രത്തിനു റിലീസിനു മുൻപ് തന്നെ കൊടുക്കേണ്ടത്. അല്ലാതെ മനോഹരങ്ങളായ രണ്ട് ഗാനങ്ങളും ഗംഭീരമായ ട്രെയിലറും പ്രദർശിപ്പിച്ച് ആളുകളെ പറ്റിക്കുന്ന ഏർപ്പാട് ശരിയല്ല.

ഏത് തരത്തിലുള്ള സിനിമയാണോ കാണികൾ പ്രതീക്ഷിച്ച് വരുന്നത് അത് കിട്ടാതെ വരുമ്പോൾ അവർ നിരാശരാകും. ഫലമോ നല്ല സിനിമയാണെങ്കിൽ പോലും വിപരീതാഭിപ്രായം ആയിരിക്കും കൂടുതലും. ബാബു ജനാർദനൻ വേൾഡ് ക്ലാസിക്കുകൾ ഒരുപാട് കാണുന്ന ആളായിരിക്കണം. അതു കൊണ്ടാണു റാഷമോൺ പോലുള്ള ക്ലാസിക്കുകളിൽ ഉപയോഗിച്ച തരം കഥപറച്ചിൽ രീതി അവലംബിച്ചിരിക്കുന്നത്.

താൻ തന്നെ തിരകഥയെഴുതിയ സിറ്റി ഓഫ് ഗോഡ് എന്ന സിനിമയുടെ ദയനീയ പരാജയം കണ്ടിട്ട് പോലും ഒരു പുനർച്ചിന്തനത്തിനു അദ്ദേഹം തയ്യാറായില്ല എന്നത് അഭിനന്ദനാർഹം തന്നെയാണു. 1993 കഴിഞ്ഞ് 2007 അതിനു ശേഷം 1992 പിന്നെ വീണ്ടും 1993 അതു കഴിഞ്ഞ് 1998 എന്നിങ്ങനെ കാലങ്ങളുടെ ആരോഹണ അവരോഹണ ക്രമം തെറ്റിച്ചാണു ബോബെ മാർച്ച് 12 ലെ തിരകഥ വികസിക്കുന്നത്.

ഫ്ലാഷ് ബാക്കിനുള്ളിലെ ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് ഒക്കെ മനസ്സിലാക്കിയെടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കിലും സംവിധാന മികവിന്റെ പിൻബലത്തിൽ പാളിച്ചകൾ മറികടക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. വർഷങ്ങൾ മാറുന്നത് സ്ക്രീനിൽ ചെറുതായി എഴുതി കാണിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടില്ല എങ്കിൽ സിനിമയുടെ കഥയെ കുറിച്ചുള്ള ധാരണ ശരിയായി വരാൻ അല്പം സമയമെടുക്കും എന്നത് ഒരു വലിയ ന്യൂനത തന്നെയാണു. അതു പോലെ ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലുകളിൽ വരുന്ന ഇറാനിയൻ സിനിമകളിലും ചില ഹോളിവുഡ് സിനിമകളിലും കാണുന്നതു പോലുള്ള ഒരു ക്ലൈമാക്സ് നമ്മുടെ പ്രേക്ഷകർക്ക് ഒട്ടും ദഹിച്ചു കാണില്ല എന്നതിൽ ഒരു സംശയവും വേണ്ട.

വിപിൻ മോഹന്റെ ഛായാഗ്രഹണം മനോഹരമായിട്ടുണ്ട്. ഓണവില്ലിൻ എന്ന ഗാനം ചിത്രം അവസാനിച്ചാലും നമ്മുടെ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്ന് മായില്ല. മമ്മൂട്ടിയുടെ ഭാര്യയായി അഭിനയിച്ചിരിക്കുന്ന റോമയുടെ കരിയറിലെ അതിശക്തമായ ഒരു വേഷമാണു ഈ ചിത്രത്തിലേത്. ഉണ്ണി മുകുന്ദിന്റെ കന്നി അങ്കം മോശമായില്ല.

മുസ്ലീം തീവ്രവാദം പ്രമേയമായിട്ടുള്ള സിനിമകൾ മലയാളത്തിൽ വിജയിക്കാറില്ല എന്നത് ഒരു വസ്തുതയാണു. ഒരു തീവ്രവാദിയായി മുദ്രകുത്തപ്പെട്ടയാളുടെ വീട്ടുകാരുടെ പിന്നീടുള്ള അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കും എന്നതാണു ബാബു ജനാർദനൻ തന്റെ സിനിമയിലൂടെ പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്. തന്റെ ആദ്യ സംരംഭം മോശമാക്കിയില്ല എന്ന കാര്യത്തിൽ ബാബു ജനാർദനനു അഭിമാനിക്കാം. പക്ഷെ കോമേഴ്സ്യൽ സിനിമയുടെ ചേരുവകൾ ഇല്ലാത്ത ഒരു നല്ല സിനിമയെ മമ്മൂട്ടി എന്ന നടന്റെ താരമൂല്യം ചൂഷണം ചെയ്തു കൊണ്ട് ആദ്യ ദിവസങ്ങളിലെ ഇനീഷ്യലിനു വേണ്ടി മാർക്കറ്റ് ചെയ്ത നിർമാതാക്കൾ മാപ്പർഹിക്കുന്നില്ല.